Абай көшесінде бір адам өліп қалыпты. Оны бір тұтықпа сақау жігіт көріп полицияға хабарлапты.
- А-а-а-а-ло, а-а-а-а-а-дам ө-ө-ө-ө-ө-ө-ліп қ-а-а-а-а-лыпты! - депті.
Полиция:
- Қай көшеде, көшесін айтшы?! - депті.
Сақау:
- А-а-а-а-а-а-а-а-б-б-б-б...

Жетпістің жылдың жетегіне тығылған,
Сұм соғыс ол әр жүрекке сүғылған.
Балалары қимай, жылап әкесін,
Жүгірем деп соңдарынан жығылған.

Туы ауып қызыл қанға жуылған,
Бар байлығы.....

Тереземнен бiр үмiт тамшылап тұр,
Мен отырмын өзiмдi жаншылап құр.
Жылым жылжып, уақытым ағылады,
ҮМIТ қана әзiрге қамшылап тұр.

Сағынып та сарғайып жалығармын,
Жалғыздың келбетiнен жан ұғар кiм?
Маңдайыма жазылған.....

Ұнатып жүріп, сүйіп қалдым ба?
Үндемей қалдың тұйықталдыңда.
Мендегі сезім сарғайған күздей,
Әлі сөнбеген күйік бар мұнда.

Сезбейді деп, ем сезіп қалдың ба?
Кері шегіндім кезіп....