Ғашықпын мен осынау жұмыр жерге,
Құстар ән сап,
Жылғалар жүгіргенде,
Үміт болып, көктем, сен жақындайсың,
Аязынан ақпанның түңілгенде.

Қандай сұлу,
Жұмыр жер керім еді?!
Түні тіпті нұрлы...

Балалық атты ауылға,
Соғайын деп ем оралып.
Ондағы адал қауымға,
Жолықсам деп ем қол алып.

Бұл күнде қандай халде екен,
Бір думан еді-.....

Абыр-сабыр,
Қарбалас қала қатты.
Машиналар көшелерді орап апты,
Оны-мұны алуға асығыстау
Бір жас әйел дүкенге бара жатты.

Ығы-жығы ағылған адамдар да,
Жол бермейді.
Болмайды жамандауға,
Өз жұмысың болмаса....

Артқа заулап терек – тал,
Сеуіп аспан, елеп қар.
Ақ шананы оятып,
Ұшады алға....

Әсемдігін табиғаттың сезбеппін,
Сезсем дағы оң бағалай білмеппін.
Зымыраған күндерімен ілесем деп,
Қадірін де сұлулықтың білмеппін.
Күздің қара суығын елестетіп,
Қоңыр күздің сұлулығын сезбеппін.
Жапырақтың сарғайғанын ....

Ұмтылыс бар,
Жылжу бар,
Жүгіріс бар,
Кедергі бар,
Тосқауыл,
Кідіріс бар.
Ештеңе жоқ дегеннің өзінде де
Айналамыз толған бір құбылыстар.

Өзен,
Ағаш,
Құм,
Шөбің тілдесіп бір,
Жапсырында жартастың....

Ай менен күні толғанда,
Ішінде бейне бұлт бунап,
Сыйдырмай жанын жалғанға
Басталып берді бір толғақ.

Жанардан жасы бұршақтап
Сұрады жанын Алладан.
Қазығы босап....

Көп еді өлең,
Көбі соның солды да,
Бізге жетпей тынды талай мол мұра.
Екі-ақ жырым....

Арқа төсі гүлденді,
Бәйшешектер құлпырып.
Қызғалдақтар, сарғалдақтар жайқалып,
Нұр аспанның шуағына шаттанып.
Жылдар жылжып, заман дамып,
Пайда болды картада.
Жаңа қала, сәнді қала - Астана,
Бейбіт қала бас...

Қарлығаш шыр-шыр етіп ұя салды,
Ұясын қол жетпестей биік салды.
Өзінің балдай сүйген балапанын,
Барымен қорек беріп асырады.
Басында баспана жоқ тарлық қылды,
Бар тапқаны күнен-күнге аздық қылды.
Шырылдап тамақ сұрап жылағанда,
Шықпас жан ата-ананың....