Өлеңдер

Дау-жанжал көп қазақтың жұрттарында,
Себеп бар фітнәнің шыққанында.
Әуелден әдеттеніп келе жатқан.
Рәсім болған мынау бір ғұрыфларында.
Біздің қазақ халқының.....

Неге осы мен елпілдеп қуанбаймын?
Ілінген бе мойныма тұмардай мұң?
Қайда барсам, сумаңдап шығады алдан
шұбарлана ысылдап жылан-қайғым.
Жоқ соншалық өкінер, жылар ісім,
мені де өмір басқадай.....

Иiлместi жатсаң да иiп мейлi,
Арман қуу шынымен күйiк кей күн.
Арман – тау ғой, қаншалық жақындасаң,
Сұлбасы да соншалық биiктейдi.

Көргенiңе көңiл бұл көнбес бiрақ
«Тақыр жерден батырың өлмес құлап»
дейсiң дағы тартасың.....

Бейбіт күнде қымбат боп әр Жеңіс күн,
Ортасында жүрді олар көп істің.
Қарт әкелер - майдангерлер тұлғалы
Солдаттары еді зұлмат соғыстың.

Жау тигенде бейбіт елге жасанып,
Сапта тұрған жандар.....

Бір сөзім бар шалдуар
Болмаса да тыңшысы.
Бұ күнде жоқ.....

Біреу - өлі, біреу - тірі: "Ал" мен "Бердің",
Мал қашты уысынан һәмматлы ердің.
"Шықбермес Шығайбайға" тұрақтады,
О дағы біліп : "ал"-ды берген жердің.
Ай - қараңғы, күн....

Май ұраны, көгерсін жер, көгерсін!
Жасыл жібек өсімдікке бөленсін.
Жұпарлы жер, жансыздарға жан беріп,
Өмір сүріп, қыбырласын, кенелсін.
Сайрасын құс, жайнасын дөң, күлсін күн,
Оттай шалқып көзді тартып шықсын гүл.
Бұлақ ақсын, бұлаң қақсын......

Көңілге қайғы у салып,
Көзден жасты барлатқан,
Жүрекке жара дақ салып,
Жанды ашытып.....

Мен сені жүретінмін мақтан көріп,
қызғыш боп, өсек айтқан жаттан қорып.
Өзгеше жұрттан бөлек жан дейтінмін,
жоқтай бір көлеңкесі таң кейпіңнің.
Аңқау да аңғал жансып жүретінсің,
сезімтал, сырды.....

Аялаған айдын көл де,
Ұқсап бейне аққуға,
Астанаға келдің....