Жалғаннан мынау безінген,
ботасы өлген боз інген,
сүт ағызбай емшектен,
қан ағыздың көзіңнен.
Ии гөр, інген, иі енді,
әуреге салма иеңді.......

Текеметтің түріндей қанық сөзден қалсын із.
Алашаның түріндей анық сөзден қалсын із.
Қазағының көгінде жану үшін жұлдыз боп,
Қазалының жерінде туған екен әнші қыз.
Қасиетті, құнарлы, дарқан еді Қазалы.......

Сары өзен. Сары тоғай. Сары қайың.
Сары өзек. Сары дала. Сары уайым.
Сартап сезімдерге сабау болып,
Сары ішік шабытымды жамылайын.
Жоңғардың жонында өскен самырсындай
Тәкаппар тауларыма табынайын!
Дәнімді алатұғын адам болса,
Жаңғақтай жанымды ашып жарылайын.......

Қуан, қуан, құлын жүрек,
Күннің нұры тұр елжіреп.
Күнің барда, үйің барда,
Риза бол бұйырғанға.......

Рухымыз кетпепті аласарып,
Азаттықтың байрағын ала салып,
Өркениет аулына көш түзедік,
Алдыменен жол салып, қала салып.
Адамдықты әспеттеу — асқан әдеп.
Адам үшін бастысы баспана деп......

Аллаға сеніп, құдіретіне сыйынып,
Әзіз бауырлар, оралдыңдар ма жиылып?!
Ата жұрт — осы.
Арада — мың жыл көрмеген,
Тізе бүгіңдер, киелі топыраққа иіліп.
Көп заман бөлігі, көп жасқа толды көздерім,
Көздерім менің көздерін көрді өзгенің.........

Тәкаппар теңіздері тебіренген,
Көздерім қуанады соны көрген.
Таулары жауларына айбат болып,
Жолдары жондарыңда өрім өрген.......

Түркістан. Тұран. Бір кезде тұлғалы мекен,
Тұнығындай қайнардың мұңданып өтем.
Туған жерге деген бұл махаббатпен
Мың жыл бұрын біз неге тумадық екен?!......

Бұл сарай — сәулетімен бірге өзінің
Қоңырауы мезгілдің бір кезінің.
Түйсігі туа бөлек жүрек керек
Түсініп тыңдау үшін күмбез үнін.
Бар ма екен адамзатта бүтін бауыр,
Бір кезде жолықпайтын үкімге ауыр?
Киелі қабырғалар арасынан......

Сол тауда — кемел жиын, кенен бейне.
Келгендер ықыласқа бөленбей ме?
Қардештер, мүсәпірлер дегенді естіп,
Бейбіт бей жалт қарады Төлен бейге.
Әпендім дейді бізге, әзілі ме?
Әйтеуір, ризамыз саз үніне.......