Бұрынғы заманда бір шәрінің жас балалары жиналып ойын ойнайды екен. Балалардың ішінде Алдияр деген бала патша болып, енді біреулері уәзір, бек, жендет болып ойнайды. Енді біреулері қазы, сұрақшы болады, кейбіреулері тас жинап, патшаға сарай жасап, оны Алди- яр патшаның шәрісі деп атапты. Барлық балалар Алдияр патшаның өмір-пәрменіне риза болып, бас иіп тұрады екен. Сөйтіп, балалар күн сайын Алдияр патшаның шәрісі өздерінің ойнайтын жеріне жиналады, патшаның берген өмірін орындап, ұйлеріне кеш қайтып жүреді.
Бір күні балалар топырлап өздерінің шәрісінде жүргенінде сол шәрінің әділ патшасы Мұхтар балалардың ойнап жүрген жеріне кезігіп қалады. Олардың патшалық үкім сұрақтарына таңданып қарап.....

Албырт жастар дүкенге аптығып барып,
Валентин күнін тойлайды открытка алып.
Жатқанын-ай аузымен мұсылмандардың,
Бір дінсіздің есімі қатты ұлықталып.

Сүйем десе де басында бақ тұрмайтындар,
Ажырасу мен жанжалды....

Шаршатты ─
Күн сайын ─ у ішу,
Түн сайын ─ жүректі азаптау!
Сүймейтін адаммен сүйісу ─
Арыңды жылатып,
Жаныңды мазақтау...

Біреулер үшін ол
тұрмайды түкке....

Белоруссии запах любимый...
В песнях пущ и лугов различимый,
Он и прост, и богат, и чудесен,
Словно музыка ласковых песен.

Он разыгран, как песня по нотам,
По заветным лесам....

Аясынан аспанның
Неге, жұлдыз, ағасың?
Жүрегі ме ең жас жанның,
Қайда кетіп барасың?
Зурә сұлу сен болсаң,
Жымыңдамай жерге түс.
Күміс қанат құс болсаң,
Суылдамай.....

Сен кеткен соң басталған-ды басқаша ән,
Жүгіреді жылдар шашып шаңға шаң.
Жырларымды көп адамдар тыңдаған,
Ана, сен ғой естімедің.....