Өрісте бір арық қой жалғыз қалыпты. Қалың шілік арасынан шыққан қасқыр жалпақ даланы аралап келе жатып, әлгі қойға тап болады. Қуанып кетіп:
— Ее-е, жерік асым, қайдан жүрсің? Іздеп таба алмаушы едім. Бұйырған асым екенсің, аузыма өзің келіп түсіп тұрсың. Енді асықпай бір тояйын, – дейді.
— Ажалым жетсе, амал бар ма? – дейді қой мұңайып. –Бірақ өзің де мал танығыш едің ғой, қарашы түріме. Аузың толар етім жоқ, тұла бойым шандыр. Мені қайтесің, босат. Қойға барып, қозымды әкеліп берейін.......

Көңілім арылмады-ау қапа мұңнан.
Ұйқы жоқ таңға дейін жатарымнан.
Осылай анда-санда өлең жазам,
Ілгері жүрейін деп қатарымнан.
Өнерің өрлесін деп жаны ашыған,
Үлкендер қолын жайып бата қылған.
Жүрген бір ақынсымақ адамсың деп,
Біреулер өзімдіде.....

Әуелі лажы болса жол жүрерде «Сапар намазын» оқып, «Ей, Аллаһ, өзіңе өзімді тапсырдым, түрлі қауіп-қатерден сақтай гөр. Тәуекел еттім» деп ниет етіледі. Содан соң мына дұғаны оқысын:
«Бисмилләһи, тәуәккәлту ъалал-лаһу уә лә һаулә уә лә қууатә иллә билләһи» делінеді және де мүмкіндік болса, әрдайым жол жүрерде садақа беріп шыққан пайдалы. Өйткені садақа адам басына төніп келе жатқан бәлекетті қайтарады.....

Ақ бұлыт пен көк бұлыт,
Аспан жердің арасы.
Суда сең де жүреді,
Қай жаққа болса барасы.
Қанатпен құсты......

Шарпып өткенде таныс бір жалын
Шақырдың бізді, Айғайқұм.
Шыңыңа апарып табыстырғаның
Шимайы шығар маңдайдың.
Алға ұмтыламыз, алаңдамаймыз,
Ажырамастан қолымыз.
Артымызда әне, айғыз да айғыз
Айғайлап жатыр.....

Мен – Адайдың Ақтаны,
Шежіре-шешен тақтағы.
Алқалы топта аршыңды
Тұлпары едім.....

Тәуелсіздік елдеміз,
Қуанамыз күнде біз.
Ата-бабам қалдырған,
Қазақтың біз батырымыз сенсеңіз!

Балабақшада тәрбиелеушi бiр кiшкене қыздың киiмдерiн ұзақ алысып әрең дегенде сидырып киiндiредi. Әйтеуiр киiндiрдiм-ау деп тұрғанда әлгi қыз:
- Бұл менiң киiмiм......