Ойға жыр, көңілге күй, жанға тыныс,
Айналаң алма-өрік, алда қымыз.
Асан атам аңсаған Жерұйығы,
Жігітім, жақсы ә, біздің Алматымыз?
Әсіресе маған бір ұнайтыны -
Алатаудан долы өзен....

Арту, арту бел келсе,
Атан тартар бүгіліп,
Алыстан қара көрінсе,
Арғымақ шабар тігіліп.
Алыстан жанжал......

Менің туған Отаным,
Туған үйім, ошағым,
Туған жерім мекенім –
Бәрі де менің отаным.

Анам мене әкем де,
Отанымның бөлшегі!
Бауырында баулыған
Отан, сүйем мен сені!!!

Түнгі бұлттар жауынын бүркіді де,
Кер даланың шық қонды кірпігіне.
Шоқ гүлдердің жанары тұр жәудіреп,
Алып ұшқан сезімін іркіді не?!

Тиын көз, таңғы шықтай мөлдіреген,
Мысалы, қарашықтай.....

Ей, Алматы!
Жатсынба баласын қырдың.
Көтерген едім жасымнан наласын жырдың.
Белгісіз жаққа асыққан адамдарыңмен,
Келеді бірге тал түсте адасып жүргім.

Бағым ба, сор ма?
Білмеймін... шақырдың бүгін.
Жүректе күш бар.....

Ала қашпай, елірмей,
Әдемі ырғақ тауып бір
Қап-қара бұлт......

Ешкім де, ешнәрсе де ұмытылмақ емес! Соғыс – күйретуші күш! Дәл солай! Барды жоқ ететін, тауды жер ететін. Жер бетіндегі тіршілік атаулының бәрін жалмап жұтатын тажал. Иә, содан бері жарты ғасырдан астам уақыт өтсе де, ешнәрсе де ұмытылған жоқ. Ұлы Отан соғысы... Бұл сол кездегі кеңес халқының ержүректілігі мен төзімділіктерін паш ететін, тарихта мәңгі қалатын күн. Ата – бабаларымыздың, ержүрек батырларымыздың жанымен, қанымен, терімен, көз жасымен, күшімен, ісімен, ерлігімен, атаның туын жықпай, ананың намысы үшін туған жердің топырағын жауға.......