Мұхамедтің кәсібі - визажист. Ол өзгелерге ғана емес, өзіне де макияж жасайды. Орамал тағып, бетіне макияж жасап, түрлі видеоға түсіп жүрген қазақ жігіт гей ме? Оның ел алдына орамал тағып шығуының сыры неде? Отбасы, ата-анасы мен бауырлары оның бұл әрекетін қолдай ма? Оқи отырыңыз.

Желіде орамал таққан, қыздан бетер боянып, тик-ток түсіріп жүрген жігіт көпшіліктің сынына қалды. Оған қарсы пікірлер жазып, балағаттап жатқандар аз емес. Ал Мұхамедтің өзі бұған тек кәсіп деп қарайды.....

Хакімжан Есімханұлы Наурызбаев (27.08.1925 жылы туған, қазіргі Қостанай облысы, Ленин ауданы) — қазақтың тұңғыш кәсіпқой мүсіншісі, Қазақ КСР халық суретшісі (1969). 1951 жылы Харьков көркемсурет институтының мүсін факультетін (О. Н. Кудрявцева шеберханасынан) бітірді. 1952 жылы Алматы көркемсурет училищесінде түңғыш рет мүсіншілер үйірмесін ұйымдастырып, 1966 жылға дейін сонда сабақ берді. Алматыдағы «Абай» (1960, қола, гранит), «Шоқан» (1969, қола, 1970 жылы Қазақ КСР Мемлекеттік сыйлығы берілді), «Калинин» (1973, гранит, У. Рахмановпен бірге), Жамбыл.......

Көз алдымда күлімдеп
Сен алдайсың,
Білемін,
Сырт айналсаң күбірлеп
Жамандайсың....

Ақ үйге алты қанат келсем кіріп,
Босаға, маңдайша мен табалдырық,
Кереге алты жапсар, алпыс уық,
Шаңырақ, күлдіреуіш оған жуық.
Құр, таңғыш, басқұр, арқан екі аяқ бау,
Төрт ірге, есік жабық.....

Ғазиз басым құтыла алмай жаладан,
Жаудың қолы босамай тұр жағадан.
Жүректі жаншып, жанға түскен ауыр тас,
Ашу тасып, тамырды.....

Мұнар да мұнар, мұнарлы күннен мұң жұтып,
Бабалар өтті-ау, біздерден биік жыр күтіп.
Ұлтымнан қалған уызымды әбден ірітті,
Ұл менен қызға удай бір ащы тіл бітіп.

Ата-бабамыз жаһанданамыз деген жоқ,
Келбетін сақтап келмеске....

 Баланың тәрбиесі ең маңызды істердің бірі.Ата-ананың өз балаларының алдындағы міндеттері: үлкенді сыйлап,кішіге ізет көрсетуге,ағайын туыстарымен қатынастарын жақсартуға,отан сүйгіштікке,көршілері мен достарына қол үшін беруге,ең бастысы ұл-қыздарының бойына  адамгершілікті сіңдіріп тәрбиелеуі.

Ертеде бір хакім ұлдарына қарап: «Ей, ұлдарым! Адамгершілікті үйреніңдер, дүниенің байлығына, мал-дүниесіне сенім жоқ, бір күні есіктен шығып кетеді. Алтын, күмісті далада қарақшы тонайды қалада ұры-қары жеп кетеді. Алайда адамгершілік қашан да суы тасып тұратын бір бұлақ......