Сөз — сәуле,
Күннің нұрын шашыратқан.
Тынысы тіршіліктің —
Шашу Хақтан.
Аймалап бар дүниені жерде, көкте,
Нәр сепкен жан біткенге жапырақтан.

Сөз — шырақ,
Көз алдыңды жарқыратқан.
Сөз — бұлақ......

Аққулар көркем көрінер
Айдын шалқар көлдегі.
Құралайдың балдары –
Бұл да көркем.....

Отаным менің - Қазақстан,
Ыстық қой сенің топырағың.
Орманын, көлін, бау-бағың,
Қастерлеген қазағым......

Өзіңменен жүрегім егіз менің,
түндер бойы қарманып сені іздедім -
жоқсың. Сонда еске алдым қимастықты
тағдырдың желі үзгенін.
Түндер қандай....

Кетер ме көпке шейін Доңыз естен,
Былтырғы қатты боран қыстайғы ескен?
Жетпіс пен сексендегі қариялар:
«Көрмедік сұрапылды мұндай», - дескен.
Үскірік, аяз, боран.....

Бала күнімде арманымда шек болмаушы еді. Көрген де, көрмеген де нәрсемді армандай алушы едім. Өсе келе, адамның ақыл-ойы толысып, өмірді шынайы бейнесінде қабылдай бастайтындықтан, арманыңның бағыты да өзгеруі мүмкін.

Арман - сәттілікке бастар жолдың алғашқы баспалдағы. Менің де арманым бар. Армандар орындалады.Үкілеген үміттің рахатына бөленіп өмірдің тәттілігін сезіндіретінін “арман” атты құндылықтың нарқын біліп, аппақ арманның иесіне айналудан қорықпаймын.......

Мамандықтың майталманы,
Сахнаның тарланы.
Өмір, көңіл тебіренісін,
Актер ғана айтады.
Қарапайым көріністі,
Жіберетін сән қылып,
Актерлардың асқақ күші
Таусылмасын мәңгілік.

Олар шықса сахнаға,
Жан бітеді.....