Бірінші курсқа жаңадан аяқ басқан кезім.Сол күндері демалыста ауылға ат басын бұрып барып қайтқым келді.Үй ішін анамды, сағынған едім.Жексенбі күні,түстен кейін,сағынышым басылмасада қалаға жол тарттым.Басты жолда такси ұстадым.Көліктің алдындағы орындықта отқанмын, артына көз салмаған едім.Артынан бір әсем дауыс естілді.Бұл дауыстың жағымдылығы сондай,жан тәнімді баурап алды.Артыма қарай қалсам Майра екен.Ал ол мені таныған жоқ.Оған таңданғанымда жоқ.Өйткені онымен әлеуметтік желіде танысқан едік.Талай түнді сөйлесіп, ұйқысыз өткізгенбіз.Бұл Майрама? деп әлі өзіме сене алар емеспін.Оның ұялы телефонына қоңырау шалдым.Өз көзіме өзім сенбей.Көздерім алдамаған екен.Ал енді қалай әнгімеге тартсам болады? Деген ой келді.Кейінше қалаға жеткен кезде сөйлесерміз,деп.Ұйқтап қалдым.Біраз уақыт өтті.Қалаға келген едік.Жүргізуші түртіп оятып алды.Артыма қарасам бос тұр,жүргізушіге жолақысын төлеп,айналадан Майраны іздедім.Әлі ұзай қоймапты.Жүгіріп жетіп:
- Сәлем Майра,
- Сәлем танымадым
- Менғой Мирас вкдағы.
Ойланып тұрып
- А Сәлем мұнда не істеп жүрсің?
- Ауылдан келе жатыр едім өзіңше?.....

Алмас екеуміз көктемнің күздей сүркейлі бір күнінде таныстық. Ол біздің үйге келді. Өзі сымбатты әрі өнерлі жігіт екен. Маған ән салып берді. Мен оны алғаш көргеннен-ақ ұнатып қалдым. Ұнатып емес-ау ғашық болып қалдым. Арада көп өтпей біз үшін мәңгі оралмайтын махаббат күндері басталды. Бірак ол да ұзаққа созылмады. Біз айырылыстық. Мен оны қимадым, соңғы сәтке дейін мойнына асылып тұрып кетпеуін өтіндім. Бірак ол кетті, мәңгіге кетті. Мен үшін ол күндер тозақпен пара-пар еді. Үнемі оны сағынатынмын, ешкімге көрсетпей жылайтынмын. Екеум із бірге баратын сол тауға ылғида жалғыз баратынмын. Өткен күндерді еске алатынмын. Ол күндер менің өмірімдегі ең бақытты сәттер еді ғой.

Алайда мен оның алдына қайтып бара алмадым. Себебі...
Арада 3жыл өтті, дәлірек айтсам 2жыл 7ай уақыт өтті. Мен мектепті бітіріп,атағы Алатаудай Шығыстағы ең беделді оқу орнына түстім,оқып жатқан мамандығымда екінің бірінің қолы жете бермейтін аты ерекше мамандық. 1курстың бірінші семестрін бітіріп,үйге барып қайтқаннан кейін көрші қаладағы апайымның үйіне бардым. Ол жерден Алмастың телефон номерін тауып алдым. Екі-үш күннен кейін хабарластым. Ар жағынан өзіме әбден таныс үн құлағыма келді. Ал көз жасымды тоқтата алсамшы,екеуміз ұзақ сойлестік. Енді өткен істі бастамайтын, дос болып қал атын болдық. Алайда сол күндерді еске аламыз, ол ештеңені де ұмытпапты, бәрі есінде екен. "Сен өзгердіңбе?.....

Ол кезде біз алтыншы не жетінші сыныпта оқитынбыз. Нақты есімде болмай тұр. Балалық шақтың тәтті кәмпитін жеп жүрген кезіміз. Жігіт, сүю, махаббат деген нәрселердің ойға кіріп те шықпайтын кезі болатын. Бірақ бәрі де бір күнде өзгеріп шыға келді...

Көктемнің шуақты күні болатын. Күн шығып тұрғанымен, қыстың сызы кете қоймаған шақ. Мамамның «қалың киін» дегенін тыңдамай, көктемнің алдамшы күніне сеніп, ауру «сатып алдым». Сабақта мазам болмай, ыстығым көтерілген соң үйге сұранып, мектептен шығып бара жатқанмын. Артымнан «Әсел, тоқтай тұршы» деген дауысқа жалт қарасам, сыныптастарым Нұрсұлтан мен Үсен екен. Не айтар екен деп ойлап тұрғанымда олар да жаныма келді. Ананы айтып, мынаны айтып, соңымнан қалар емес. Сабақтың басталып қалғаны қашан, ал олар әлі менің арқамнан қалар емес.

- Сендер қайда бара жатырсыңдар? Сабаққа бармайсыңдар ма?

- Біз сені шығарып салайын деп едік.

- Жайша ма?

- Жай.

Әңгімеміз осылай өрбіген-ді. Бір кезде мектептің ауласынан шығатын қақпаға жақындағанымыз сол еді, Үсен барды да есіктің аузына тұрып алды. Шығайын десем шығармайды......

Мен онымен 2011 жылы тамыз айында таныстым.Шынымды айтсам,оны бұрыннан танитынмын.Тек жақын араласпайтынбыз.Екеумиз ұялы телефон арқылы,агент арқылы сөйлесіп жүрдік.Ол мені "аппақ қарындасым" дейтін.Мен де оны "аға" ретінде сыйлайтынмын.Осылайша "ағалы-қарындастай" боп араласып кеттік.Бір-бірімізден ештеме жасырмайтынбыз.Көп ұрсып қала беретін едік.Кішкентай нәрсеге таласып қалатынбыз.Ол менен екі жас үлкен болса да,тура кішкентай бала сияқты еді.Көшеде көріп қалсақ та,қырылып қала беретін едік.Бір үйдің балаларындай болатынбыз.Оға н "ағам" деп еркелейтін едім.Сол күндер қызық еді.
Бірде ол мені "аппақ қарындасым" демейтін болды. Менімен де бұрынғыдай сөйлеспейтін болды.Мен оған "неге мени қарындасым демейтин болдың?" десем,ол ангимени баска жакка бурып жиберетин.Бір күні ол маған "Жеңешең болады" деди.
Төбемнен жай түскендей болды."Кім?" деп сұрадым,бірақ ол айтпады."Уақытында көресің" деді де қойды.Ал мен болсам,онша қуана қойған жоқпын.Себебі оны "қызғандым".Егер оның қызы болса,ол мени ,"қарындасын" ,умытып кетеди деп ойладым.(Мумкін соның өзі МАХАББАТ шығар) Муным арине "балалық" қой. Ол екеумиз сойлесип журдик.Біра қ ол менімен сөйлесіп отырғанда,жылап отырғанын байқайтынмын.Не болды деп сурасам,ештеме деп баска ангиме айтып кететин.Сонымен не керек,оның "женешең" деп жүргені - өзім болдым.Мен сол кезде бәрін түсіндім.Ол маған сүйетіндігін өзі айтуға батылы жетпей,құрбыларымнан айтып жіберіпті.

Алғашында сенбедім,бірақ артынан бәрін түсіндім.Онын мени суйетинин естигенде танкалганыммен,іштей қуандым.Себебі мен де оны унататын едим.Арада күндер өтіп жатты.Ол екеумиз сойлесе алмай журдик.Білмеймін,мүмкін,Бір-бірімізді жоғалтып алудан қорықтық- ау,шамасы!Бір-бірімізге қатты бауыр басып қалған едік.Ақыры мен оған бір мүмкіндік беруге бел будым......

"Махаббатсыз өмір - бос" - деп Абай атамыз тегін айтпаған гой... Менің өмірімде де әрине сол ғажайып сезім болды. Ол сезім сол кезде жауапсыз әрі мені іштей қинасада мен осы сезімді бастан кешіргенім үшін тағдырыма ризамын. Ол жанды осыдан 3 жыл бұрын кездестірдім мен сүйгеніммен мені сүйген жоқ. Оны іштей сезініп білетінмін. Біз жүрдік жылға жақын араластық сүймесе деп оған өз махаббатымды сыйладым және барлық сөздеріне де істеріне де көндіктім. Тіпті менімен қатар басқа қызға барып жүрсе де (әрине маған айтқан жоқ онысын) бірақ іштей кез келген әйел адамзаты сезеді ғой ешнәрсе білмегендей жүре бердім. Ойлап отқан шығарсыздар намыссыз деп жо - жоқ тек мен ол адамның қасында болғым келді махаббат жылылық сыйлағым келді.

Мені алдады пайдаланды деп айтпаймын әр жасаған іс әрекетеріме толықтай жауап бере аламын. Өзіңді жігіт алдап не колданып жүрсе кез келген қыз сезіді гой, және оған еш өкпем жоқ. Мен тек үмітпен бір күні ол жігітте де сез ім оянады деумен өзімді өзім жұбаттым. Қыдырды , ішті, кетіп қалды, қайтып келді. Міне солай бір жылға жақын уақыт өтті, ал мен болсам ол жанға әр түн бойы өлең шығарып смс жазып оған уақытта беріп еркіндіктіде бердім. Тергеген де сынағанда кетіп қалған кезі жалынған да жокпын. Тек күттім үндемедім ауырған сәттері не қиналған сәттері ол адамның жанынан бірінші болып табылатын едім.......

Біз әдеттегідей агентте таныстык. Танысқанымызға 4 күн/15 қыркүйек еді/ өткен соң ол маған сөз салды агентпен,кейін телофонмен сөйлесіп жүрдік. Бір өкініштісі Абай Шымкентте ал мен Алматыда окыдым.Оның талап қойғыштығы маған катты ұнайтын. Телофонмен сөйлескенде ол маған алғаш кездескенде сүйдіртесін бе деп сұраған еді мен жок дегем,ал мен кездескенімізде калай амандасасын дегенімде ол жай қол бер іп амандасам деген еді.Бірақ мүлдем олай болған жоқ 1 қазан ағамның тойы болғанда кездестік,тойхананын ішінде отырғанымда Абай қоңырау шалып келіп тұрғанын айтты мен шығып оны таппай тұрғанымда ол артымнан келіп құшақтап алып бетімнен сүйді.Содан кейн 3 ақ рет кездестік/2 еуінде ол алматыға келді/.

Қыста менің туылған күнім өткеннен кейн ол сирек хабарласатын болды кейіннен 1 ай хабарласпады. Женгем Абаймен бір Универде оқитын еді,содан женгем онын тағы басқа қызы бар екенін айтты,женгемнің алдында өзімді әлсіз көрсеткім келмей Абайме н айырылысып кеткенбіз деп өтірік айттым.Қысқы демалыс бітіп Алматыға қайттым, поезда екеуіміздің бірге болашақты армандағанымыз,сүйем деп айтқан сөздері есіме түсіп көзімнен жас тоқтамады.Ұмыта алмадым,үмітімді үзгім келген жоқ.16шы қаңтарда қайта хабарласа бастады,оған деген сағынышымнан ренішім басымырақ болдыма сразу кешіргім келген жоқ.Номерімді ауыстырып тастасамда жаңа номерімді құрбымнан алып қоңырау шалды дегенмен кешірім сұраған жоқ.Сүйген жүрек бәріне көнеді екен. Содан кейін ол алматыга келгенде 2рет және шымкентте 1рет кездестік. 23сәуір шымкентке келе жатқанымда поезда 1 жігітпен таныстым,оған жігітімнің бар екенін оны қалай сүйетінімді және басқада қызықтарды айтып жол бойы әңгімелесіп келдік......

1 тарау-Жанна мен Абылайдың кездесуі
Жанна әлемдегі ен бақытты қыздардың бірі еді. Кішкентай, пәк, уайымы жоқ еді. Сосын ақырындап мәселелер шыға бастады, ол әрине жігіт мәселесі. Негізі оқиға мынандай еді. Жанна мен Дастан жақсы дос еді. Бір күні мектеп кешіне Дастан өзінің Абылай атты жақын досын алып келді. Ол басқа мектеп оқушысы еді. Дастан Абылайды қыздармен таныстырды, таныстық, биледік сосын ақырындап тарадық. Ертесінеде Дастан Жаннаға Абылайдың ұнатып қылғаны жайында айтады. Абылай мен Жанна сөйлесіп жүреді. Басында бір-бірін онша танымайтын, әрі бір-бірін сүймейтін еді. Ақырындап танысып бір-бірін ұнатып бастады. Негізі Абылай өзі әуесқой бала еді, Жанна соны біле тұра Абылай мен жүрді. Олар күнде сойлесіп, кездесе бастады. Ең алғашқы кездесуі мектеп полясында болды. Олар көп уақыттай сөйлесіп жүрді. Кездесулері жиілеп, бір-біріне қатты бауыр басып қалды. Жаннаның Асел мен Ару атты жақын достары болды. Бір күні Асель, Жанна, Ару, Дастан,Абылай және Абылайдын досы Елдос бәрі бірге тауға демалуға шығатын болып келісті. Жанна, Асель, Ару келіскен орынға келіп ұлдардын күтті бірақ Дастан да, Абылайда, Елдоста та келген жоқ. Қыздар өздері тауға шығып көңіл көтеріп, уақыттарын жақсы өткізді. Ал улдардардан сол күйі хабар жоқ. Жанна мен Абылайдын аралары суып, кездеспей, сөйлеспей кетті. Сол күйі Абылай Жанна ға хабарласқан жоқ. Ал Абылайдың досы Елдоспен Аруда сөйлесетін, оларда сөйлеспей кетті. Осы мен бәрі біткендей болды.

2 тарау- Жаннаның Абылайдың уйіне қонаққа баруы
Жанна Абылайдын хабарласуын, ал Абылай Жаннанын Хабарласуын күтіп, арада көп уақыт өтті. Оқушылар жазғы демалысқа шығып кетті. Енді Жанна мен Абылайдын кездесуі мүлдем қиындатылды. Жаздың тура ортасында болатын Абылайдын туған күнін ұмытпаған Жанна Туған күннен бір күн бұрын Абылайға хабарласып, туған күнімен құттықтады. Абылай Жаннаны ертеңгі болатын кешке шақырды. Жанна ол кешке уйінен тәтесінін уйіне, яғни Арайдын уйіне баратынын айтты. .....

Жоқ, оған бұл керек емес еді. Біреу кеудесіне қолын сұғып, жүрегін суырып алып жатқандай көрінді өзіне. Амал қанша? Енді қайтсін? Не істей алады? Көзінен аққан көлдей жасқа тұншығып қаламын ба деп те ойлады. Жоқ, олай емес, оның мына жағдайында сол тұншыққаны жақсы еді. Бірақ, амал қанша, олай да болмады. Көздерінен парлап аққан жасқа беті жуылып тұра берді. Өксік тамағына тығылып, бір кезде өзінің денесінің де селкілдей бастағанын сезді. Енді қайтсін? Енді қайтсін қыз байғұс?! Өзінің сүйгені қарсы алдында тұрып бұның өмір бойы бақытты бо луын тілеп тұр, ал бұл болса, өзге жігіттің қолынан ұстап жас жұбайларға арналған стол басында тұр. Өмір де осындай болады екен-ау...

Дене мұздай, көзде жас, бұл қыздың ендігі ойы не екен? Сыртынан қарасаң қуыршақтай! Өмірде бұл қыздан асақан бақытты, асқан сұлу қыз жоқ секілді бір көрген адамға. Әп-әдемі ақ көйлек, сұлу келбеті, маған қара дегендей қап-қара көздері... Бірақ сол көздері жастан бір құрғамады. Өз сүйген жігіті мұны бақытты ете алмады. Әлсіздігі болар, бәлкім... Ал бұл болса, ол жігіттің қасында жүргеніне мәз болып, сонымен өткізген әр күніне шүкіршілік етіп жүре беріпті-ау, ақымақ қыз! Не істесе екен? Қайтсе болады? Бәрін тастап қарсы алдында тұрған сүйікт ісінің мойнына барып асыла кеткісі келді. Бірақ, амал қанша? Іші қан жылап, жүрегі миллиардтаған бөлшекке бөлініп жатқандай болды.

« ...Қалай ғана мені өзге біреудің қолына еркін беріп қойдың? Қалай ғана осылай менен еш қиналмай-ақ бас тартып тұрсың? Мені біреудің қолына, құшағына өз еркіңмен итере салғандай болдың ғой сен! Солай жасап тұрсың да! Менің не жазығым бар еді? Неге? Менің бар жазығым – сені өзімнен де артық сүйгенім бе? Неге? Неге екеуміз бірге бола алмаймыз? Біз кімге кедергі бола аламыз? Жоқ! Маған сенсіз өмір сүрудің еш қажеті жоқ. Сенсіз күнімді елестете де алмаймын. Мені сүйе тұрып, неге менен өз еркіңмен бас тарттың сен? Қалай ғана мені шырылдатып таптап кетесің? Расымен де, енді екеуміз ешқашан қосылмаймыз ба? Енді ешқашан сенің жүзіңді көрмеймін бе? Сенсіз қалай өмір сүрем? Қалай? Қалай?...».....

Тамыз айында бір жыл болар еді деп аңсап жүрген Асылдың қазір келіншегінің жүктілігіне бес ай. Менің суреттерімді сақтап қойғанын білген келіншегі маған хабарласып менің суретімді неге сақтап жүргенін сұрады. Біз ол кезде Асылмен мүлде хабарласпайтын едік, менің де жігітім оған аулақ жүруін айтып хабарласты. Осылайша оның да менің де жеке өміріміз астаң-кестең болды. Барлык проблемадан шаршадым. Оның хабарласып жаткан келіншегіне айғайды салып: Суретті сақтаған күйеуіңнен сура- деп кесіп айттым. Сол күннен бастап ол телефон соғуын доғарды. Мен де өз жігітіммен солар үшін ренжіскен өкпелеримиз жазылып бәри өз орнына келе бастады. Бірақ мен Асылды сағынатынмын, кейде түсімде де көретінмін.

Бір күні жұмыста отырсам агенттен смс жазды /мен оны өшіріп тастаған едім/. /Ассаламалейкум қадір түнді қалай қарсалдыңыз деп/. Сағыныштан сарғайып жүрген біраз ойланып оған суық жауап жаздым. Ол әңгімесін жалғастырып жағдайымды, жігітімді сұрап, қызыңа ие болмайсың ба деген сөзді артық айттым, сіздің сол сөз үшін жауап беретініңізді ойламадым кешіріңіз деп жазыпты. /бұл сөзді ол жігітім оған қоңырау шалғанда айтқан еді/. Ол өтіп кеткен нәрсе мен сіздің келіншегіңізбен ара-қатынасыңыз бұзылмасын деп әлек болсам, солай деп мені кінәлі жасағаныңызға жол болсын дедім де шығып кеттім. Кейін ол телефон соқты, номерін өшірсем де жатқа білетін едім тұтқаны көтермедім. Ол сөйлесуімді сұрап смс жазды. Біраз аптадан кейін, шаруаларым бар деп жұмысқа баралмайтынымды айтып, жұмысқа хабарластым да үйде жаттым демалып. Үйде тірліктерді бітіріп отырсам ол тағы қоңырау шалды, істерге іс жоқ үйде отырғам алып онымен сөйлестім, ұзақ әңгімелесіп кездесетін болып шештік. Онымен кездескенде бар ойымды бірақ айтам деп оқталып шыққан, оны қатты сағынғаным есімнен шығып кетіпті. Баражатырмын ойымда алай-дүлей, ақылым мен жүрегім айтысып келеді.....

Әңгімемнің басын қалай бастарымды да білмей отырмын.. Талай жылдар поэзияны жаныма серік еткен болсам да, осы бір хикаямды жазуға жүрексініп жүрген едім.. Колледждің екінші курсында оқып жүргенімде интернет арқылы Н*** есімді жігітпен таныстым.. Онын өмірге деген көзқарасы, адамдармен қарым қатынасы, сіз деп сыйлағанының өзі ешкімге ұқсамайтын еді.. алғашында күнде жазып тұрды..сонда да сіз сіз деп сыйлап тұрған соң, оның көңіліне аса мән бермедім, тіпті ағам ретінде қабылдадым.. Ортақ достарымыз болған соң, бір күні достармен бас қостық..олардың арасында Н*** да бар.. Тағы да..алғаш көрген сатте қатты ұнамады десем де рас.. мен үшін тым дұрыс, тым жақсы адамдай көрінді.. Достарымыздың бас қосуы да жиілеп, ол да маған хабарласуын жиілетіп жіберді..

8 наурыз күні сыйлығымен келіп, ұсыныс жасады. Оны қатты ұнатпағандықтан келісімімді бермедім.. ал ол болса, сізді қанша болса да күтемін деп соңғы сөзін айтып кетті.. Күнде хабарласып тұруын тоқтатқан жоқ.. Осылайша кішкене уақыттан соң мен оның қызына айналдым.. Шыны керек алғашында жай ғана ұнатып кездескеніммен кейін оны қатты сүйіп қалдым.. Бақыттан басым айналып, оны коөуге асығатын болдым.. Сабағыма да зер салмай, құрбыларыма да уақытымды бөле алмай, күнде үйге кеш оралатын болдым.. Мұндайымды бұрын көрмеген анам, бір күні үйдің алдында мені тосып тұр екен.. Хабарласып, жанындағы жігітінмен кел, көріп танысуым керек деді.. Ұялғаннан жерге кіріп кетердей болып, екеуміз де анамнын жанында басымыз төмен қарап тұрдық.. екеуі танысты.. үйге кірген соң анам оны ұнатқанын, және оған сенетінін айтты.. осылайшы арамызда ешқандай сыр, ұрыс, жұмбақ дүниелер жатпайтын еді.......