Шексіздіктен сен де бірде оралдың,
Шексіздіктен мен де бірде оралдым...
Жанарына құйып алып ғаламды,
Біздің ортақ Тағдырымыз жаралды!

Ышқындырып уақыттың сартабы,
Іздегенде жан мен тәнге ортақ үн,
Биіктік боп көріндің....

Боран бар-тын,... бораудан ол жалықты.
Аяз да жоқ, қылпыған зарлауық тіл.
Өрнегінен тылсымның шашу шашып,
бүгін қайта жарықтық қар.....

Ашып айтам отырмайм астарлатып.
Тіл аман болса таймас бастан бақыт.
Өз басын ойлап кетті əр бір адам,
Үлгі боп жүрген жоқпыз жастарға түк.
Жасыңда жетем десең....

Құлан жоқ.
Аты ғана – Құланойнақ.
Меңіреу.
Мелшиеді ұлан аймақ.
Шегеді аяқ бассаң сес көрсетіп,
Түбінен тобылғының жылан айбат.

Құландар, қайдасыңдар аңыздағы?
Аңырап сөзде қалдың......

«Қастерлеген хатыңды, бағалаған,
Аман-есен мұндағы жаман ағаң.
Қақпақылдап тынымсыз жел уақыт,
Қаңбақ-күндер келмеске домалаған.

Төлдеп болды қолдағы ырысты мал,
Жүрегіңді тербетер тыныштық-ән.
Бүгін аспан боталап....

Күш, күш, күшігім,
Қарда жатсаң үсідің.
Кір, кір, үйге, күшігім,
Ки көкемнің ішігін!

Кінә бар,
Күнә бар,
Күмән бар.
Кінә не,
Күнә не?
Күмән не?
Кінәні артады,
Күнәге батады.
Күмән боп жатады.
Кінәлі, күнәлі,
Күнәлі күмәнді,
Күмәнді кінәлі.