Ел ордам менің – Астана,
Осында жаңа бастама
Сәулетті зәулім үйлер....

Сен деген туған елдің жүрегісің,
Өзінен бастау алар өрелі ісім.
Шаһарлар толып жатыр, бірақ та сен,
Бәрінен бірегейі.....

Астанам! Ару қалам, асқақ ордам,
Қалың жұрт, қазағыма қақпа болған.
Ту ұстап, тұлпар мінген бабаларым,
Бермеген ел намысын жатқа қолдан.

Бозоғым, бозбеткейлім, баққа оранған,
Тарихтың қойнауынан тапқан олжам.
Баянды бақытымның....

Шабыттан от боп жанып дене қызып,
Келемін әр нәрседен өлең үзіп.
Сарыарқа, маңдайымды тасыңа ұрдым,
Мені де Астанадай.....

Сіз туған күн думанымыз!
Елден ерек жаралдыңыз,
Қазақ болды құраныңыз,
Ұлтым болды ұраныңыз.

Қайырмасы:

Сіз туған күн! Сіз туған күн!
Қазағымның болашағы,
Еркіндігі, азаттығы,
Дербестігі....

Кейбіреулер қазақты көре алмайды.
Кей кезде қазақтар өзін өзі табалайды!
Сондайлар жиылып ап, ай-шулайды:
«Қазақтар мемлекет құра алмайды,
Қазақтар жаңа астана сала алмайды,
Білімі жоқ, бостан босқа айқайлайды».

Естіген соң осы сөзді, ұлты жайлы,
Елбасы намыстанып ұрандады!
Қасына ұландарын жиып алды.
Қазақтың кең даласын....