Көктем келді күлімдеп,
Жайнады дала елжіреп.
Ағаш егіп далаға,
Мөлдіреп тазарды ауа да.

Анашым күн нұрындай сәуле шашқан
Мейірімді жүрегімен баулап алғаш.
Кіп кішкене кезімде кірпік қақпай,
Түніменен әндетіп мені баққан.

Ана деген әлемнің күнімен тең
Күн болмаса әлемнің мәні неден?
Сол секілді анаңныңда орыны бөлек,
Ана асыл жүректің әнімен тең.

Қыс мезгілі келді,
Қысқы аяз енді.
Алғаш қарлар жауып,
Бізге сәлем берді......

Күн шуақты Қазақстан
Саған ғана үн қосқан.
Жүрегімнің дүрсілі
Төгіледі жыр дастан.

Әрбір бала жүрегіне сақтаған,
Өз баласындай құрметтеген, баптаған.
Ұстаз неткен сабырлы едің, салмақты.
Бала үшін жан жылуын ақтарған.

Ұстаздарды ардақтап,
Сыйлайық біз оларды.
Бізге берген біліммен
Өрлейік біз шыңдарға.

Ұстазым сені көргенде,
Қуанып кеттім бірдемде,
Әліппемді ұстадым
Білім берген күніңде!
Біліміңді үйрендім,
Бәрін біліп алдым мен
Бәрін біліп әрдайым
Ұстазымның күнінде.

Білім беріп бүлдіршінге
Мұғалімім жан сырым
Тәртібіме қатал қарап,
Жақсы білім алсын деп,
Жылылық төккен шәкіртіне
Мықты тұлға болсын деп!

Қар еріп,
Бәйшешек өседі.
Көктемде құлпырып,
Су шығып,
Қызықты өтеді.

Менің анам көрікті,

Менің анам аяулы.

Анамды мақтан етемін,

Қайтсем мақсатқа жетемін.