Қара суға қаймақ түсті, қараша ауыл қи жақты,
Боз қырауға, бозайғырдай аунап түсіп қыр жатты.
Қайтқан қаздың қаңқылынан келе-келе бұлт үркіп,
Қоңыр аңды жота-жонды аппақ ұлпа қар жапты.

Аппақ қарға, аппақ болып салар ертең құр ойнақ,
Жолаушыны жүргізбейді....

Сен де жалғыз. Мен де жалғыз, Ол-жалғыз!
Мұң аңқытып бүр жарады Ой жалбыз!
Тамыры жоқ тасқа өскен гүл сынды,
Тағдырлы өлең ойсыз басты ойланғыз!

Сен де мұңлы, мен де мұңлы. Мұңдымыз!
Қазы қайтқан сыр шертеді сырлы Күз.
Өмір деген - үлкен.....

Кәрі қыздар, кәрі қыздар... Тағдырлар.
Бәлкім мүмкін, қалап алған пешене!?
Терезеге жылап тиген жаңбырлар,
Нақақ жастар, мөлт-мөлт тамған кесеге.

Кәрі күздер... Кәрі емендер тамырлы,
Кешікпеген уақыттың көшінен.
Жапырағын бүрлендірген.....

Бәрі де алдамшы, мына күз, мына бақ,
Жанды да алады, Жаратқан сынап ап.
Жалғанда жандының өмірі өлшеулі,
Уақыт қадасын қағады сыналап.

Пенде де дәрмен жоқ, қайтеміз кінәлап,
Қимасты көмеміз, сықсиып жылап ап.
Жалғанның жарығы.....

Бір ауыр сөзге өкпелеп,
Бір ауыз сөзге жазылып...
Шуылдақ ылғи көпке кеп,
Отырмын сені сағынып...

Күз - мұңым тағы торығып,
Кетпедің мүлдем есімнен.
Жетелеп аппақ....

Күзден Көктем іздеп жүрем, Қыстан Жаз!
Бұлт үркітіп, мамырлайды ұшқан Қаз.
Түн келгенде аспан жақтан үркектеп,
Мұң жұлдызым жүрегімде қыстайды аз.

Жұлдыз үркер, дауысынан байғыздың,
Хатын күтем, түн.....

Мұнар-мұнар, бұлдыр -бұлдыр осы күн,
Мен қазбауыр сағыныштың досымын.
Жүрегімнің көгершінін үркіткен
Аққу құстың сұңқылынан шошыдым.

Сырлы кеуде... әнім жатыр тасыған,
Күннен қашып, жұлдыздарға асылам.
Жанарымда жазулы.....

Торғын – күндер қолдан шықса сусыды,
Астары жоқ уақыт-ай, Тігіссіз.
Сола ма айтшы, гүл сезімнің бүршігі,
Күндер қайда, түндер қайда күдіксіз?...

Жүрегімде бар әдемі – мұнара,
Арманымды кете алмайды жел қуып.
Тым болмаса, хат.....

Асқақ - іңір мұң арқалап келеді,
Көлбеңдейді көлеңке!
«Көлеңкелер» түнге сіңіп өледі,
Өлмейтің тек Өлең ше!..

Көлеңкелер, көлеңкеге сенеді,
Мансап, мақтан.....