Жан сырымды көрінгенге шертем бе,
Көзім салман серісымақ селтеңге.
Осыншама өрттен қалған Еменмін.
Түбірінен қайта қаулап өртеңде.
Кіл тәттіден тұрса егер сыбағам,
Мен тағдырдан ұзақ.....

Еңбекте, майдан шебінде
Түссе де ауыр ерге зіл,
Салтанат шеру легінде
Жеңістің туы жеп-жеңіл!

Қылышсыз қиып түсер қайран қырық!
Өкінбес жай түссе де, ойран қылып.
Түссе де аспан құлап төбесінен.
Жалпыны желпіндірер жайраң күліп.
Сүйсініп сары аязда сайран құрып,
Аязда түшкірмейтін айлап жүріп.
Қызуы домна пештей......

Мен мектеп қоңырауындай ұқыптымын:
Шарқ ұрам, келеді істің күтіп күнін.
Ей, ақын!
Сен де ұстазсың, борышың мол,
Өмірдің оқырманға тоқыт жырын.
Мектептің қоңырауындай сергектігім:
Heгe ол кежірлерге....

Амалсыздан өлімге пенде болдым:
Достарымды көмгеңде, мен де өлдім.
Жүзімдегі әжімді санамаңдар,
Жүрегімді неше рет жерге көмдім.

- Құрманғазы көзінше сен күй шертпе!
- Карповтарды шахмат ойнап, үйретпе!
- Әуезовке әу дей көрме сөз жайлы... -
Бізге уағыз соғасың-ау сөйдеп те...
Біз шіркінге бұйырмаған даналық,
Сен соңда да құлақ түрші бір кепке:
Көзсіздер бар кемелді де үйреткен,
Үйреншікті қалыптарды....

Тал кестім, алайын деп таяқ жонып,
Таяқ тал себі тиер, аяқ болып.
Ойдың бір үзігіндей әлгі таяқ,
Аршыдым, күрең түске алдым бояп.
Өмірім, өксітпесін зая кетіп,
Келемін кемел ойды таяқ етіп.
Бастай алмай дағдарсаң.....

Мінбеден түстің, кібіртік басып,
Күмілжи толқып, беттедің залға.
Алабұртасың, дегбірің қашып...
Сөзіңде құйттай ағаттық бар ма?
Дауылдай оқыс сапырып.....

Тұманынан шаңқан күні көп Дүние!
Сараңдығынан дархандығы көп Дүние!
Иттігінен игілігі көп Дүние!
Күйігінен сүйгілігі көп Дүние!
Мен қадырыңды аз біліппін,
Білместіктен.....

Дон-Кихотты кім десең де өз еркің...
Ал меніңше керек лайық сөздер тың,
He десең де, Дон-Кихоттар қолында
Дүниеге көзқарасты өзгерту!
Дон-Кихоттар бұлталақсыз бұрыннан
Мәселені қойған шұғыл, қырынан.
Қиналысқа түссе......