Аясынан аспанның Неге, жұлдыз, ағасың? Жүрегі ме ең жас жанның, Қайда кетіп барасың? Зурә сұлу сен болсаң, Жымыңдамай жерге түс. Күміс қанат құс болсаң, Суылдамай.....
Көп ай бойы дағдыланған, Қан жорыққа тұлпарым. Кесе келген қарғып жалдан, Шықты үстіне қырқаның. Қара жолға қан төгіліп, Күреңденіп қалды із. Жалт бұрылып, жау шегініп, Жатты ашық.......
Ерке өзенін шолып түнде елімнің, Тұрмын жалғыз жағасында Еділдің. Сылдыр қағып ағып жатыр ағын су Толқынындай лепірген жас көңілдің. Кей кездерде көкке шапшып жоғары, Күміс көбік биік.....
Күндей боп қара нөсер төккен күзде, Саңқылдап ақын үні жеткен бізге. Жарқылдап толқынмен бір көтерілген, Жалтылдап жалғыз желкен көк теңізде. Даусынан алай-дүлей дауыл борап, Жиһанды от қиялы алған орап. Жіберіп ойлы көзін.....
Жұлдыздарға тіреп қойып асқарын, Бұлақтармен жазып өмір дастанын, Бүкіл қазақ кеудесіндей Алатау — Күншығыстың көтеріп тұр аспанын. Күркіреген күні оның.....