Жаз күні жайнаған гүл жан-жақ кілең,
Жердің беті масаты жайған кілем.
Көкте көлбей қалқыған сирек бұлт
Бір түстес жерде, көкте шаттық рең.
Күн шырқап шыққан биік түстің кезі,
Өң беріп жер жүзіне нұрлы көзі,
Самалдың жұмсақ қана есіп өткен
Мұрныңды қытықтайды бал лебізі.
Бәрі де адамзаттың.....

Шарқ ұрып жүргенімде, көкте ұшып,
Көктің мөлдір сәулесін судай ішіп,
Қарадым бір заманда жер жүзіне
Ойыма туысқаным - адам түсіп.
Байқасам, әлі де көп жылағандар,
Жәрдемді еркіндерден сұрағандар.
Өзі қожа, басқаны......