Қазақстан – атамекен, құт қонған жер,
Кең дала, суы мөлдір, нұр тұнған жер.
Көкорай белестері мақпал кілем,
Қырлары қызғалдағы құлпырған жер.

Қазақстан, замананың заңғарында,
Халқыма мекен болған жайлауың да.
Алатау ақ самайлы басын иген
Қайратты қарт Қаратау қойнауында.

Мен оның түнін сүйем, күнін сүйем,
Ағынды өзен, асқар тау, гүлін сүйем,
Мен оның қасиетті тілін сүйем,
Мен оның құдіретті.......

Мен жаныммен сүйемін осы ауылды,
Мен қаныммен сүйемін осы ауылды.
Қалай ғана сүймейін, қалай ғана,
Кіндігім мен кессе ол тұсауымды.

Сүйем оның құмын да, қыраттарын,
Сүйем оның қасиетті....

Өмірге келдім, сені көрдім, туған жер,
Ең алғаш рет кіндік қаным тамған жер.
Өтті сенде қуанышты әр күнім,
Топырағыңда асыр салып, шалқыдым.

Ыстық маған жусаның да, жерің де,
Тең келер саған жоқ......

Армысыңдар, туған жер, туғандарым,
Кезіп жердің тау – тасын, нулы орманын
Келіп тұрмын, безгем жоқ өздеріңнен –
Мені алысқа сендерден қуды арманым.

Көк мөлдір аспанды мекенім!
Көгіңнен сенің қайтқанда қаздар қаңқылдап,
шарқ ұрып іздеп саялы дария, салқын бақ;
көгілдір жанарлы көлдерді аңсаған құстардың
қиқуларынан қалушы ем мен де зар тыңдап.
Жанарымда бір от....

Көкірегімнің үміті мен тілегі
Күй боп түлеп, күн боп шығып күледі.
Күн астында көк төбелер түледі —
Менің елім, менің елім — гүл елі!

Айтпағым бір ағыл-тегіл сыр еді —
Шежіреңе ол өлең.....

Көкірегімде тұншығады ауыр үн,
селдете алмай тұрған бұлттай жауынын.
Көшіп-қонып жатса-дағы қауымың,
киең сені тастамайды.....

Өтіп жатқан әрбір күнім – сый-ағын,
маржандарын, асылдарын жиямын.
Сағыныштың пернелері.....

Туған қалам Аягөзім
кіндік қаным тамған жерім,
киелісің сен маған
қымбат маған туған жерім.

Одан ары Шыңқожа
батыр бабам....