Қазақша өлең: Қажытай Серікжан (Күту)

О,Гүлнәзім,
жырға тарттым ырдыумен,
Бір күлгенің мені одан емдетсін.
Ақ қайыңға бізді айтып жүрдім мен,
Сен қайдасың,сен жоқсың.
 
О,Гүлнәзім,
Шәрбәтім-ау көрікті,
Өзім үшін сенен асқан жыр бар ма?
Қыс кетіпті,көктем қайтып келіпті,
Ақ қайыңға сені айтып тұрғанда.
 
О,Гүлнәзім,
Сүйіктім-ау қылықты,
Жетектеген өлең қылып таңдарға.
Ақ қайыңға барып едім,сыныпты,
Ол да саған ғашық болып қалған ба?

Мен сені ,
сонау биік мұнардан да,
көптер дәмелі,
Шынардан да әдемі
деп санаймын,
өйткені әр жазған шығармамда ,
сен барсың -  арайлым.
 
 
 
Мен сені бұлақтанда,
пәк,
жұмақтан да ақ,
деп санаймын,
өйткені тағдыр мені жылатқанда
қасымда сен барсың - арайлым.
 
мен сені,
ақынның жыры деп,
ақынның мұңы деп
санаймын.
Құдайдың жаратқан нұры көп,
Мен үшін, ол сенсің - арайлым.
 
мен сені,
өбектеп,
іздедім
жыладым,
сұрадым,сұраған табылды ә?
мен сені өмірдің өзі деп ұғамын,
сен солай қабылда...