Қазақша өлең: Мұқағали Мақатаев (Есіңе мені алғайсың)

Нұр жауып тұрған көктемде,
Гүл тере барсаң бөктерге,
Қоңыраулатқан аспанды,
Найзағай шаншып өткенде,
Есіңе мені алғайсың.
Қоңыраулатқан аспанды,
Найзағай шаншып өткенде,
Есіңе мені алғайсың.

Қазбауыр бұлттар маңғанда,
Орманға жазда барғанда,
Арманда мені арманда,
Мен бар деп мына жалғанда,
Есіңе мені алғайсың.
Арманда мені арманда,
Мен бар деп мына жалғанда,
Есіңе мені алғайсың.

Қараша келген шақтарда,
Құлазып тұрған бақтарда,
Жапырақ жайрап жатқанда,
Құрайлар сыңси қаққанда,
Есіңе мені алғайсың.
Жапырақ жайрап жатқанда,
Құрайлар сыңси қаққанда,
Есіңе мені алғайсың.

Ақ ұлпа жерді жапқанда,
Ағаштар сырға таққанда,
Бозарып атқан ақ таңда,
Бозарып тұрып ақпанда,
Есіңе мені алғайсың,
Жапырақ жайрап жатқанда,
Құрайлар сыңси қаққанда,
Есіңе мені алғайсың.

Жапырақ жайрап жатқанда,
Құрайлар сыңси қаққанда,
Есіңе мені алғайсың.