Қазақша өлең: Қалқаман Сарин (Бейнет пен бойжеткен)

Махаббатқа тән емес пе мұң-шаттық,
Сүйген жүрек жалғыз қалып қойса да.
Құмарлықтың құлы болып бір сәттік,
Құрбан болған сезімдерің бейшара.

Міндет емес жанарларға жас алу,
Өмір солай өкінішті, дей тұра,
Айтшы маған арманы асқақ жас ару,
Қайда қалды балалығың бейкүнә?

Бойдағы әсем гүл сезімді құрсаулап,
Мисыз баста бола бермек ой қаза.
Әппақ арың әр төсекте жүрсе аунап,
Түнде кешіп тіршілікті, беймаза.

Таңырқаудың керегі жоқ тап солай,
Шырқалмаса шырқалмасын мейлі әнің.
Арманыңнан тұрғызғанмен ақ сарай,
Білесің бе, барар жолың беймәлім?

Төзіміңе қойғанменен тосқауыл,
Жұбаныш боп жан жарасын жоймақ кім?
Тағдырыңа өкпелеме тасбауыр,
Басы ауырмас бақыты үшін бейбақтың.

Өз өмірің өзің сенбес ертегі,
Кейіпкердің қалай,қайтіп кейпі оңар?
Ертегінің не болмақшы ертеңі,
Ол жағынан мен де, сен де бейхабар.

Белді бекем буып тұрып берер ме ең,
Тәнқұмардың тәбетіне тойтарыс.
Ар-ұятың, намысың бар дегенмен,
Бәлкім, бәлкім сен үшін ол бейтаныс.

...Сәтті болғай сапарыңның соңы да,
Жасырғанмен жамалыңды кейде түн.
Қала бердім қарай-қарай жолыңа,
Өз ойымның өзім тартып бейнетін.