Өлең: Әліпов Айтбек Рымбекұлы (Ұлықтайық ананы)

Атасуда анам бар деп қуанам,
Бір ғасыр мен бір ғасырды жалғаған.
Текті жерге келін болып кезінде,
Хасеновтер әулетіне өз өмірін арнаған.
Ана болып бес сәбиді құрсақтап,
Әрқайсысын ұясына қондырған.
Өніп-өсіп бес сәбидің баласы,
Немереге, шөбереге, шөпшектерге жалғасқан.
Кең далада сиреп тұрған ағаштарың,
Күн нұрынан шуақ алып,
Жеміс беріп бұл күнде,
Ну орманға айналды.
Ерлік деген осы емес пе,
Осы емес пе халқым-ау.
Дауыл тұрып, жел соқса,
Пана болар халқыма.
Бойындағы күш-жігер,
Ата-тектен тараған.
Жаңа-Арқаның топырағынан,
Ғұламалар тараған.
Неғып жатыр биліктерің,
Тіршілікте ұлықтамай.
Ер ананың ерлігін,
Жүз төрт жасын тойламай.
Тойламаса тойламасын, халқым-ау!
Бірақ біздер тойлайық.
Мадақтайық, ардақтайық,
Ата дәстүр түрінде, руһы биік ананы.