Қазақша өлең: Ерлан Жүніс (Жүрегімді сақта)

Жүрегіңді сақта,
Жүрегімді сақта,
Бұл алағай шақта,
бұл бұлағай шақта!
Күнге керек жүрек,
Түнге керек жүрек,
Саған құнсыз болса,
Гүлге керек жүрек!
Жүрегіңді жеме,
Жүрегімді жеме,
Өзің сүймеген соң,
Өзге сүймес деме.
Жүрегіңді қорға,
Жүрегімді қорға,
Соғып жүр ол зорға,
соғатындай сорға.
Жүрегімді тыңда,
Жүрегіңді тыңда,
Шақырмашы құзға,
батырмашы мұңға.
Жүрегіңе – рахым,
Жүрегіме – рахым,
Жүрек деген –
сұлу,
Жүрек деген –
ақын.
Жүрегіңді сақта,
Жүрегімді сақта,
Я, Тәңірім, көз бер,
Жүрек көзі жоққа!

Осы бізде сезім көп пе өміршең?
"Сені сонша жек көремін!" дедің сен...
Бірақ неге сен қуандың мен жеңсем,
сен жыладың жеңілсем?
Айтпа, айтпа, сезер ішім ар жағын,
мен сезбеген айтшы, кұрбым, бар ма мұң?
Мені солай жек көруің арқылы,
жақсы көре алмауыңнан қорғадың.
Бір сезім бар бізді жылатпай тұрған,
дәл көктемдей... әлі бүр атпай тұрған.
Қорықпаймын – айтып ұнатпағаннан,
Үрейленем – іштей ұнатпайтыннан.
Шыда, шыда көркем көктем келгенше,
бұл көктемді күте алды ма ел менше?
Мені солай таза, адал жек көрші,
кісімшілдеу, кіршіл жақсы көргенше!