Қалағандарың сөз болса,
Мен жырлауға құмармын,
Шұбалаң құйрық шұбармын.
Шапқан аттай саулаймын,
Жанған оттай қаулаймын.
Не қылғанмен.....

Бір жерде көп отырсаң жалғыз өзің,
Көрмесе көңіл ашар жанды көзің.
Кейде ащы, кейде тәтті қиял билеп.
Кететін бар емес пе бір мінезің?
Сенде бар ондай мінез.....

Мұңлы күн, ұзақ түн тым жақын арада.
Сағыныш сырнайы ойнайды баллада.
Сағынам iздеймiн өзiндi,
Ғашықпын сен тұрган қалаға!
Сенi ойлап жүрегiм, бiр тулап бұлқынар.
Сағыныш ансарын тоқтатар жыр шығар.
Өзіндi шын сүйген кұпия, жүректiң
Өзгеге ашылмас.....

Құлан қырда, құндыз суда.

Үйірлі құлан көсемсіз болмас.

Алпыс құлан ат болмас.

Құлан қағын қорғайды.

Ордалы құлан ақсағын білдірмес.

Талай сөз бұдан бұрын көп айтқанмын,
Түбін ойлап, уайым жеп айтқанмын.
Ақылдылар арланып ұялған соң,
Ойланып түзеле ме деп айтқанмын. .....

Бәлкім білетін де шығармын, тек мойындағым келмес...бірақ неге??? Тағы да әдеттегі бір «жалп етпе» махаббатым деп алданғым келмейтін болар...
Жалғыздықтан, тосудан жалығып барамын... Бірақ, екінші бір бейтаныс жанға кеудемнің.......

Жігіттің болса алған жақсы жары,
Сен болсаң бір Аллаға еткен зары.
Баладай риясыз еркелеген,
Сен болсаң тағы сонда ынтызары.
Құлқыны құмарланып құшқаныңда
Шайқалып тұрса алтын сырғалары...
Камшаті барқыт......