Құлан қырда, құндыз суда.

Үйірлі құлан көсемсіз болмас.

Алпыс құлан ат болмас.

Құлан қағын қорғайды.

Ордалы құлан ақсағын білдірмес.

Талай сөз бұдан бұрын көп айтқанмын,
Түбін ойлап, уайым жеп айтқанмын.
Ақылдылар арланып ұялған соң,
Ойланып түзеле ме деп айтқанмын. .....

Бәлкім білетін де шығармын, тек мойындағым келмес...бірақ неге??? Тағы да әдеттегі бір «жалп етпе» махаббатым деп алданғым келмейтін болар...
Жалғыздықтан, тосудан жалығып барамын... Бірақ, екінші бір бейтаныс жанға кеудемнің.......

Езілме жүрек, езілме,
Шаршап жүрген кезімде.
Шыдамасаң өле қалшы,
Мазамды алмай езіл де!
Қысылма жүрек, қысылма,
Ауыр күннің тұсында!
Кайғыдан өлген.....

Мінген Шанаға да,
Танаға да
Анау бала-қара бала.

Мен бақшаның қарбызын жинадым,
Алмагүл алма үзіп жинады,
Жоламан таудың жалбызын жинады.

Мендік дерттің таусылғанда ар-күші,
Жалғыз жырым демеу болып қалсыншы,
Амалсыздан терезеңе соғылса
Көздерімнің мұңға толы.....

...Арман болған талайдан мұңдас қала,
Аты Алматы демесең бұл да астана!
Әр орыстың мұндағы он үйi бар –
Он қазақтың басында бiр баспана!

Күштi менен әлдiнiң сөзi жүрген,
Өңшең түлкi айналаң көзi күлген.
Ит пен құсты есiртiп.....

Тереземнен сыңсиды үні жел қыздың,
Меңіреу бақ мелшиеді тағы үнсіз.
Кеудесінен барады аунап мезгілдің,
Қары жұқа, қасіреті қалың қыс.
Әлдеқайдан келе....