Әділдіктің жолы ауыр қашанда,
Бірақ одан еркің түсіп жасқанба.
Себебі ол – көркем.......

Бөпем, бөпем, бөпешім,
Бүрін жарған көкешім.
Бұл өмірде өзіңе,
Қамқор болып.....

Желтоқсан ол –
Боздаған жанның шық сыры,
Қасиет пен қасіреттің жұп жыры.
Қар орнына қаны.....

Пешеніме жазылған,
Асыл жарым, ақ гүлім.
Қос тағдырды бөлісіп,
Жырлайықшы бақ жырын.
Жаратқанға бас иіп,
Перзенттерді өсіріп,
Бір көрейік.....

Бір өткір өкініш жүректі тілгілеп,
Ақтарып тастады намысты.
Содан соң арымның аспаны күркіреп,
Сол мұңлы күзбенен табысты.
Күздеген көңілмен.......

Дала шерін қоңыр әуен кернетіп,
Қалың ойға апарады-ау селдетіп.
Қазақ мұңын санамызға құйдырған,
Мына Қобыз – жанды кетті тербетіп.

Қазақ сырын бұдан артық кім білген?!
Қоңыр үні оза шабар.......

Кейде-кейде шындық айтып ақырып,
Алмайықшы асау ойды шақырып.
Асау ойдан тілің.......

Үкілеп жанын найзаға түйреп тағдырын,
Елемей аққан маңдайда бұршақ жаңбырын.
Сол қайсар жүрек езіліп елдің бағына,
Шайқаста нұрсыз.....

Алтындай менің апайларым
жаныма жақын паналарым,
өздеріңнен артық жан барма
әрқашан бізге қарайладың.

Үлкен әпкем Раушан ғой
аумай қалған....

Қабағы ағарған қатулы қарт дала көп көрген,
Біз білер және де білмейтін ерліктер өткерген.
Тарихтың әр сәті төсіне қашалып жазылып,
Сыры бар.....