Өлең: Ғафу Қайырбеков (Жүгірші балапандарым)

Жүгірші, балапандарым,
Қыр қандай, мынау ой қандай,
Қаладан шығара алмадым,
Қапшыққа салып қойғандай!
Сендердің табандарыңды
Көк шалғын сүйіп көрмеген,
Көтердім обалдарыңды –
Апармай туған жерге мен.
Қадірлі қайран топырақты
Ұстай да жүр - деп есіңе,
Үш бірдей жасыл жапырақты
Қондырдым, жерім, төсіңе.
Самалда самғап жамырап
Шабындар, кәне,
бағландар.
Ак бесік, алтын шаңырақ,
Өзіңде жүрсек не арман бар?