Өлең: Қалиқан Оразғалиқызының шешесін жоқтауы (Қазақ ауыз әдебиеті)

Басыма түсті уайым.
Жылады деп сөкпе, жұрт,
Жылаумен шерден шығайын!
Анам бір еді айдыным,
Жамылды желек қайғының.
Дүниеден өткен соң,
Ендігі күнім қай күнім?!
Анашым менің асылым,
Асқар тауым, асуым.
Артыңда қалып егіліп,
Көңілім жер боп жасыдым.
Анам бір еді берекем,
Ұялы терек көлеңкем.
Алыстан аңсап мен келсем,
Кім қарағым дер екен?!
Аяулы менің анам-ау,
..................................
Анамды әр күн ойлаумен,
Сарғаяр менің санам-ау.
Анашым менің айбатым,
Ақылды әрі қайратым.
Дүниеден анам өткен соң,
Ақылын айтар қай затың?
.................................
.................................
Опасыз өткен дүниеден,
Армансыз кеткен қай жан бар.
Ереннің биік тауындай,
Өсірдің анам қауындай.
Көзімнің жасы нұр болсын,
Себелеп жауған жауындай!