Жаз. Дала. Бетегелі үйдің қасы.
Көк бурыл желкілдейді шидің басы.
Жантайған сары жоңышқа құшақ жайса,
Құлын кекіл сусиды жусан шашы.

Су жақта-балалар мәз жайраңдасып,
Ат болып, атан болып......

Әлди, әлди, ақ бөпе,
Ақ бесікке жат бөпе.
Әжелерің мерейін
Тасыт, көңлін тап, бөпе.
Ақ құндағың тұйықта,
Үйрен сағат......

Бала кез орман тауда ойнағанмын.
Асырсап әр қойнауын бойлағамын….
Қалада өнер қуып жүргенімді,
Сағынып талай кеште ойнағанмын.

Достарға сөйлейтінтін мақтана бір,
Жайқалған кездерінде.....

Тіл маманы бірі едім торығулы,
Түйтіңдеген үмітсіз, зорығулы.
Ашылды өріс, алдымнан кеңістіктер,
Доғарайын қысылып қорынуды.

Көтерейін еңсемді төмендетпей,
Көк дөненім терін ап, көбеңдетпей.
«Өнер алды — қызыл тіл» деп......

Сөз — сәуле,
Күннің нұрын шашыратқан.
Тынысы тіршіліктің —
Шашу Хақтан.
Аймалап бар дүниені жерде, көкте,
Нәр сепкен жан біткенге жапырақтан.

Сөз — шырақ,
Көз алдыңды жарқыратқан.
Сөз — бұлақ......

Ақ сорпа ат құйғытқан нөпір көкпар.
Аз да емес ақ тер, көк тер топырлақтар…
Не сойы сайгүліктің, салбілектің
Осында созылтуда бұлшық ет, қар.

Серкені өңгерген кім тайталаста ?
Қарт салтаң......

Ауыл әлем-тапырық,
Арақты жүр сапырып.
Баласы ұрсып әкеге,
Шыға келер ақырып.

Адамы азғын, малы арық,
Мөлиеді......

Ақ жүрек әріптес аз бір қалыпты.
Әркімде ақ жем қақтырар шырға мықты.
Тік тұрар төбе шашың, жүрек айнып,
Көргенде сырғақ жүріс зырлауықты.

Қасыңда ол, тасың өрге домаласа.
Мәртебе, мереке — сен......

Барша түрік баласы –
Бейне қолдың саласы.
Бірге туып, бірге ескен,
Болмай көңіл аласы.

Алтай таудың дарасы,
Алатаулар......

Тықыршисың бәйге аттай, дегдар інім,
Бойыңда жоқ нәумез күй, енжар ұғым.
От жайнайды көзіңнен, ойың сергек,
Еңселісің, бура сан денең мығым.

Кесек болмыс, бітімің бөлекшелеу,
Көрсетіп тұр күш-қайрат......