Өртенеді ұяттан тамырым-ай!
Адамзаттың сасығын жиып алып,
жұпар еткен шөптердің өмірін-ай!..
Пенделердің күлімсі....

Сөз салар сабаз таппай Сабалаққа,
Жанарым жаутаңдайды жамағатқа.
Сіресіп әкім отыр «әткеншекте»,
Сыра ішіп ақын отыр саябақта.
Қарабай қамшы үйіріп Қанағатқа,
Атымтай адасып......

Менде бәрі тамаша, алаңдама,
Біраз нәрсе үйретті маған қала.
Сағаттардың сырғуы себеп болып,
Тәмамдауда оқуын балаң,мама!

Жаңа саты.Жаңа күн.Жаңа ғұмыр,
Жар іздеп ем төгетін.....

Ұшып бара жатқандай қалқып қана,
Қолында ма қос қанат?
Қолтықта ма?
Қолаң шашы төгілген хордың қызын
Ей, дүние, үркітпе, қорқытпа да!

Жүзіп бара жатқандай жәйлап қана,
Айдынға да көз тастап,
Айлаққа да.
Қасы-көзі қиылған......

Менiң мұңым тек қана менiң қайғым емес қой,
Қалғып кеткен қаймана – қаңғып жүрген
Елестей...
Көштi қалай түзермiн,
Естi қалай жиярмын,
Оң жағымнан жел еспей,
Сол жағымнан ел өспей?

“Бетегеден биiкпiн, аласамын жусаннан”...
Көрiне ме көкжиек көз......

Аруларды жігіттер аялайық.
Бар жақсыны олардан аямайық.
Қыз сыйлаған қазақтың......

Мұнар-мұнар, бұлдыр -бұлдыр осы күн,
Мен қазбауыр сағыныштың досымын.
Жүрегімнің көгершінін үркіткен
Аққу құстың сұңқылынан шошыдым.

Сырлы кеуде... әнім жатыр тасыған,
Күннен қашып, жұлдыздарға асылам.
Жанарымда жазулы.....

Қысқа өмірді қалғыған қоратын кім?
Құс Тәңірдің алтындап қанатын күн.
Жетімдері жетілген үй секілді
Жұлдыз жағып жатқаны қара түннің.

Кешір мені көгілдір көктегі әнім,
Кешір мені бейкүнә.....

Торғын – күндер қолдан шықса сусыды,
Астары жоқ уақыт-ай, Тігіссіз.
Сола ма айтшы, гүл сезімнің бүршігі,
Күндер қайда, түндер қайда күдіксіз?...

Жүрегімде бар әдемі – мұнара,
Арманымды кете алмайды жел қуып.
Тым болмаса, хат.....

Жел – қамқоршы құрақтың сүртіп терін,
Өз түсіне бояған кірпіктерін,
көзін көрген алғашқы пайғамбардың,
Ең кәрі ару тұр әне іркіп демін.
Бір құт енді үстінде бүркіттердің,
Аспан, аға, жылауық.....